We leven in een tijd van secularisering waarin religie een steeds minder grote en centrale rol speelt in onze samenleving en veel mensen niet meer aangesloten zijn bij een religieuze of levensbeschouwelijke stroming. Toch blijven mensen zich bezig houden met zin- en betekenisgeving, op een meer persoonlijke en belevingsgerichte manier. Met name op crisismomenten in het bestaan, zoals de confrontatie met ziekte en sterven, kan het betekenissysteem onder druk komen te staan en kan men behoefte ervaren aan professionele ondersteuning bij het zingevingsproces.
Een patiëntgerichte benadering is het gemeenschappelijke kenmerk van verschillende visies op stervensbegeleiding. Deze open benadering sluit aan bij de wijze van zingeving in een seculiere tijd. Voor humanistisch geestelijk begeleiders volgt deze benadering uit de waarden die ten grondslag liggen aan hun werk.
Rituelen hebben verschillende functies en worden niet alleen ingezet om overgangen in de levensloop te markeren maar ook voor individuele geestelijke begeleiding. Ook in een seculiere tijd zijn rituelen van belang. In de praktijk zetten (humanistisch) geestelijk begeleiders op verschillende manieren rituelen in bij stervensbegeleiding. Deze seculiere rituelen komen niet voort uit een traditie maar ontstaan in het begeleidingscontact. Ze zijn meestal eenmalig en specifiek afgestemd op de betreffende patiënt en diens situatie.
| Date of Award | 1 Jan 2013 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | C. W. Anbeek (Supervisor) & W. Seekles (Supervisor) |
|---|