Deze doctoraalscriptie beschrijft en vergelijkt de opvattingen over het begrip ‘congruentie’ van de humanistisch psycholoog Carl Rogers met mijn methode als coach persoonlijke expressie. Congruentie blijkt een gelaagd begrip en heeft volgens Rogers betekenis voor de zich actualiserende mens, de therapeutische relatie en interpersoonlijke communicatie. Als coach persoonlijke expressie begeleid ik mensen in hun ontwikkelingsproces door met ervaringsgerichte, lichamelijke, creatieve werkvormen aan hun communicatieve mogelijkheden en existentiële thema’s te werken. Uit de vergelijking van onze methodes is gebleken dat Rogers en ik elkaar qua visie weinig ontlopen. Toch hebben we in onze begeleidingspraktijk gekozen voor een andere aanpak. Waar Rogers praat met de cliënt over zijn gevoelens, heb ik gekozen om te vertrekken bij (non verbaal) gedrag.
Date of Award | 1 Jan 2007 |
---|
Original language | American English |
---|
Supervisor | J. H. M. Mooren (Supervisor) & A. Smaling (Supervisor) |
---|