Abstract
Dit onderzoek verkent hoe nabestaanden zin geven aan spirituele ervaringen na het verlies van een dierbare door suïcide. Aangezien suïcide vaak een plotselinge en traumatische gebeurtenis is, kan het rouwproces bijzonder complex zijn, wat kan leiden tot een verhoogde behoefte aan betekenisgeving. Eerder onderzoek heeft het aangetoond dat spirituele ervaringen kunnen hebben in de verwerking van rouw. Er is echter beperkt inzicht in hoe deze ervaringen worden geïnterpreteerd en geïntegreerd in het leven van degenen die een dierbare door suïcide hebben verloren.Op basis van kwalitatieve interviews werden de spirituele ervaringen van de deelnemers en de betekenis die zij hieraan geven onderzocht. Veel van deze ervaringen vallen onder het “blijvende verbinding perspectief” waarbij nabestaanden momenten van aanwezigheid van de overledene blijven ervaren. Deze ervaringen worden overwegend als intens, bijzonder, waarachtig, en liefdevol beleefd en als troostend en helend beschouwd. De beleving ligt echter complexer door blijvende twijfel over de interpretatie, angst voor oordelen van anderen en combinaties van positieve en negatieve aspecten.
De resultaten bevestigen bestaande literatuur waarin spiritualiteit als steun tijdens rouw wordt benadrukt, maar laten ook zien dat de specifieke omstandigheden rondom suïcide, zoals het plotselinge karakter en het mentale lijden van de overledene, de interpretatie van deze ervaringen verdiepen. Bovendien kunnen de ervaringen ook een (transformatie) spiritueel proces in gang zetten, waarbij levensbeschouwelijke overtuigingen van de nabestaanden worden heroverwogen.
Concluderend blijkt de betekenisgeving aan spirituele ervaringen een complex, dynamisch en gelaagd proces dat een krachtige rol kan spelen in het rouwproces en de spirituele ontwikkeling van nabestaanden die een dierbare hebben verloren aan suïcide
| Date of Award | 30 Aug 2024 |
|---|---|
| Original language | Dutch |
| Supervisor | Pien Bos (Supervisor) & Arjan W. Braam (Supervisor) |