Met deze thesis is er onderzoek naar ervaringen van resonantie en vervreemding in het hoger onderwijs. Naar de theorie van Hartmut Rosa vindt resonantie plaats op het moment dat we geraakt en getransformeerd worden door een aspect van de wereld en daarmee in een responsieve relatie treden. Vervreemding komt daarentegen voor als onze relatie met de wereld stilvalt en we de wereld als dode materie tegemoet treden. Volgens Rosa is resonantie de belangrijkste voorwaarde voor het ontstaan van een goed leerklimaat, waarbij vervreemding het leerproces van studenten het meest in de weg zit. Een resonerende leeromgeving ontstaat op het moment dat zowel docenten als studenten het idee hebben dat ze elkaar iets te zeggen hebben. In dit onderzoek is gekeken in hoeverre hbo-studenten ervaringen van resonantie en vervreemding tijdens hun opleiding ervaren. Daarnaast is onderzocht welke elementen van het onderwijs van de studenten bevorderend of belemmert werken voor het scheppen van een leerklimaat waarin resonantie zich kan voordoen. Ook is de dispositionele resonantie van studenten, dat wil zeggen de intrinsieke interesse en het zelfvertrouwen dat studenten jegens hun studie ervaren, onderzocht.