Het onderzoek dat aan deze doctoraalscriptie ten grondslag ligt heeft als doelstelling om bij te dragen aan meer inzicht aangaande het fenomeen inspiratie. Ik probeer dit te bewerkstelligen door allereerst de vraag te beantwoorden op welke wijze deze ervaring dient te worden begrepen. Door middel van een combinatie van etymologische, empirisch-fenomenologische en wijsgerige benaderingen definieer ik haar aan het eind van het eerste deel als een uiterst moeilijk weerstaanbare en in richting bepaalde pneumatische kinetiek, die bij het geïnspireerde subject een intentionele stroom in gang zet en daarmee een vormende en plaatsveranderende werking heeft op diens zijn in de wereld. Dit ontologisch aspect articuleer ik in het tweede scriptiedeel aan de hand van de filosoof Peter Sloterdijk in termen van sferen. Vervolgens onderscheid ik via bepaalde noties uit het werk van de kerkvader Aurelius Augustinus een aantal verschillende sferische kwaliteiten. Via deze kwalificerende handvaten geef ik vervolgens aan welke gevolgen een bepaalde inspiratiebron voor het geïnspireerde subject kan hebben. Aan het eind van de scriptie beantwoord ik de vraag welke relevantie het gedane onderzoek voor de Humanistiek als menswetenschap kan inhouden. Dit belang wordt voor een belangrijk deel uitgemaakt door het in de scriptie oplichtende beeld van de mens, waarin deze naar voren treedt als een wezen dat in haar existeren diepgaand wordt gevormd door inblazingen van buitenaf. Het wordt via de doordenking van dit fenomeen namelijk duidelijk dat de menselijke wil altijd aangezette wil is. Op dit punt laat deze scriptie zich ook wel lezen als een kritiek op een humanistisch mensbeeld dat gebaseerd is op waarden als autonomie en vrijheid.
| Date of Award | 1 Jan 2008 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | J. Duyndam (Supervisor) & L. ten Kate (Supervisor) |
|---|