Deze scriptie voor de master humanistiek is een empirisch onderzoek naar de manier waarop drugsgebruikers omgaan met het overlijden van een naaste aan een drugsgerelateerde dood. Hiervoor zijn elf harddrugsgebruikers in de leeftijd tussen 27 en 55 jaar geïnterviewd. Alle interviews zijn geanalyseerd middels ‘open coderen’ (grounded theory).
De uitkomst van dit scriptieonderzoek is dat gebruikers in hoge mate in aanraking komen met het overlijden van naasten en dat ze daarbij een onbewogen houding vertonen. Deze houding is een uiting van de acceptatie dat de dood onvermijdelijk bij het leven hoort. Gebruikers geven aan dat ze zich niet zo bezig houden met het verlies van een naaste. Ze gaan bijna nooit naar een uitvaart en hervatten het eigen leven. Sociale contacten tussen gebruikers kenmerken zich door grote afstand enerzijds en nabijheid anderzijds. Voor de hand ligt dat drugs een grote invloed hebben op de belevingswereld en houding van gebruikers. De wijze waarop gebruikers omgaan met de dood van een naaste lijkt een noodzakelijk copingsmechanisme om het hoofd te kunnen bieden aan de hoge mate van abrupt en confronterend overlijden van naasten. Gebruikers anticiperen op het mogelijk wegvallen van naasten. Mijn voorstel is om de houding waarmee gebruikers omgaan met het overlijden van een naaste te zien als een blijk van onverwachte geestelijke weerbaarheid.
| Date of Award | 1 Jan 2014 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | J. Wojtkowiak (Supervisor) & M. Schreurs (Supervisor) |
|---|