Euthanasie: een moreel labyrint
Een verkennend onderzoek naar de betekenis van humanistisch geestelijk verzorgers voor artsen die te maken krijgen met een euthanasieverzoek
In mijn afstudeeronderzoek ga ik in op de vraag hoe humanistisch geestelijk verzorgers artsen kunnen begeleiden, adviseren of aandacht kunnen besteden aan morele educatie als deze te maken krijgen met een euthanasieverzoek, en wat hiervan de betekenis kan zijn.
Euthanasie is een moeilijk thema, en het omgaan ermee kost veel artsen moeite: op het persoonlijke of emotionele, professionele en morele vlak. Allerlei (strijdige) normen en waarden zijn in het spel, en in de praktijk moet de arts morele afwegingen maken. Ik noem euthanasie dan ook een moreel labyrint.
Het omgaan hiermee is niet gemakkelijk, er is bij euthanasie bij uitstek sprake van een normatieve complexiteit die naar voren komt. In het kader van normatieve professionalisering zouden artsen zich hier bewust van moeten zijn, hier op een vruchtbare manier mee om moeten gaan en hierop moeten reflecteren. Het is in de praktijk echter geen vanzelfsprekendheid dat zij dit doen, ook omdat zij hiervoor regelmatig de handvatten missen. In de opleiding, binnen de organisatie of in het contact met collega’s is lang niet altijd sprake van ruimte en hulpbronnen die artsen ondersteunen bij de bewustwordings- en leerprocessen die horen bij normatieve professionalisering.
Ik stel dat humanistisch geestelijk verzorgers een rol van betekenis zouden kunnen spelen wat dit betreft (in de praktijk gebeurt dit ook): door hun expertise, gerichtheid op normen en waarden en de reflectieve omgang hiermee en door de vrijplaats kunnen zij ruimte en hulpbronnen bieden aan de organisatie en aan artsen in het bijzonder, als het gaat om normatieve professionalisering. Dit krijgt vorm in begeleiding, advies en morele educatie.
Echter, deze rol gaat gepaard met obstakels. Onbekendheid met het eigene van het werk van hgv-ers, contact met artsen dat lang niet altijd vanzelfsprekend is, het niet serieus nemen van hun werk en de angst voor terreinvervaging zijn enkele voorbeelden van dergelijke obstakels.
Hgv-ers kunnen deze obstakels ondervangen door een interne positie binnen de organisatie in te nemen en door naast de andere professional -de arts- te gaan staan in het contact, in plaats van tegenover hem. Maar tegelijkertijd moet de hgv-er ervoor waken dat zijn eigen kritische geluid niet verloren gaat door deze positie.
| Date of Award | 1 Jan 2012 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | Ton Jorna (Supervisor) & G. C. Jacobs (Supervisor) |
|---|