Naar schatting loopt bij één op de tien mensen een covid-19 besmetting uit op aanhoudende klachten die de naam ‘long covid’ hebben gekregen. Deze ziekte heeft een grote en ontwrichtende invloed op het leven, en daarmee op de zingeving van mensen met long covid. Deze masterscriptie onderzoekt hoe mensen met long covid betekenis geven aan het krijgen en hebben van long covid. Hiervoor wordt het theoretisch model van narratieve betekenisgeving van Hartog en collega’s (2020) gebruikt. Uit de semigestructureerde diepte-interviews met tien volwassenen met long covid blijkt dat de respondenten zich in de basis in de modus van acceptatie bevinden en bezig zijn betekenis te geven aan wat hen overkomt. Echter, het grillige en onvoorspelbare ziekteverloop maakt dat zij zich afwisselend en soms gelijktijdig ook bevinden in de modi van erkenning en ontvangen, en dat zij vaak voortdurend laveren tussen acceptatie, hoop en wanhoop. Respondenten interpreteren het krijgen en hebben van long covid overwegend als iets negatiefs door de negatieve en existentiële impact ervan op het leven en betekenisvolle levensdoelen. Hun eigen rol in de totstandkoming van de ziekte zien zij hierbij vaak als passief. Vrijwel alle respondenten spreken daarom van ‘pech’. Toch verkennen zij ook wetenschappelijke en spirituele interpretaties van hun ziek-zijn en ervaren respondenten ook positieve effecten zoals het ontstaan van nieuwe levensdoelen, nieuwe manieren om levensdoelen te bereiken of nieuwe inzichten over wat van waarde is. Zowel de inhoud als het proces van betekenisgeving is kortom dynamisch en complex van aard bij mensen met long covid.
| Date of Award | 13 Mar 2024 |
|---|
| Original language | Dutch |
|---|
| Supervisor | A. C. (Caroline) Suransky (Supervisor) & Renske Kruizinga (Supervisor) |
|---|