In het Nederlands zorglandschap worden diverse mogelijkheden onderzocht om zorg beter en efficiënter te kunnen aanbieden voor een groeiende groep ouderen. Eén van de innovaties waarvan gedacht wordt dat het kan bijdragen aan het langer zelfstandig thuis wonen van ouderen is beeldbellen. Er is weinig onderzoek verricht naar wat beeldbellen tussen kwetsbare ouderen en zorgverleners van een thuiszorgorganisatie betekent. Dit heeft geleid tot de volgende onderzoeksvraag: Welke fenomenen dienen zich aan tijdens het beeldbellen met een zorgvrager van 70-plus en wat betekent dit voor goede zorg? Er is gekozen voor een kwalitatieve onderzoeksopzet met een fenomenologische inslag om zoveel mogelijk recht te doen aan de ervaring van ouderen. In totaal hebben zeven zelfstandig wonende ouderen met diverse ziektebeelden deelgenomen aan deze studie. De onderzoeksbevindingen werden verzameld doormiddel van een etnografische observatiemethode aangevuld met verhelderende vragen. Vervolgens zijn de onderzoeksbevindingen uitgewerkt, gecodeerd en axiaal gecodeerd wat heeft geresulteerd in het ontstaan van de volgende vier hoofdthema’s: ‘Veilig voelen en Vertrouwen’, ‘Goed contact?’, ‘Werken aan afstemming’ en ‘Verdekte zichtbaarheid’. De uitkomsten van deze studie laten zien dat alhoewel beeldbellen een veilig gevoel geeft voor de meeste respondenten, het niet volledig voorziet in de contactbehoefte die de onderzochte ouderen hebben. Relevante aspecten voor zorg bleken soms niet zichtbaar voor zorgverleners en de respondenten maakten niet vanzelfsprekend kenbaar hoe zij de zorg ervaren. Een gebrek aan tijd en ruimte voor aandacht leek tijdens de observaties een stempel te drukken op goede zorg. Deze bevindingen impliceren dat een herevaluatie van beeldbellen in de onderzochte thuiszorgorganisatie waardevol zou kunnen zijn.
| Date of Award | 1 Jan 2015 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | A. R. Niemeijer (Supervisor) & Pieter Donkers (Supervisor) |
|---|