Abstract
Probleemstelling: Wat is het werk dat geestelijk verzorgers te doen hebben in deze tijd? Dat is een centrale vraag in deze masterthesis. Als geestelijk verzorger ben je er voor mensen met mentale of spirituele pijn tijdens transitiemomenten in het leven. De geestelijke zorg richt zich op de heling van de gebrokenheid in het leven van de mens die wordt bijgestaan. In deze thesis wordt onderzocht of humanistisch geestelijk verzorgers ook werk te doen hebben ten aanzien van het helen van de gebrokenheid in de wereld. Dat lijkt immers bij het moreel-politiek streven van het humanisme te passen. Er is collectieve bezinning nodig op de vraag hoe we ons als mensen tot onszelf, elkaar en de niet-menselijke omgeving verhouden. Er bestaan verschillende visies op waar de verandering richting het goede leven zou moeten plaatsvinden (op micro-, meso- of macroniveau), en welke rol de geestelijk verzorger hierin heeft. Zo bestaan er ook verschillende taakopvattingen over de humanistisch geestelijk verzorging: variërend van ‘stil werk’ op microniveau tot aan ‘politiek werk’ op macroniveau. In deze thesis wordt die laatste taakopvatting nader onderzocht. Hoe kunnen humanistisch geestelijk verzorgers proactief omgaan met dehumaniserende macrodiscoursen die zorg en menselijke bloei ondermijnen?Doelstelling en vraagstelling: Deze studie is exploratief van aard, omdat het om een relatief onontgonnen onderzoeksgebied gaat binnen de humanistiek. Het kennisdoel is om te verkennen wat het politieke werk is dat humanistisch geestelijk verzorgers te doen hebben, buiten de muren van de traditionele werkvelden. Het handelingsdoel is om inzichtelijk te maken wat de (on)mogelijkheden zijn in het vormgeven van dit politieke werk. De volgende hoofdvraag staat centraal: Wat is het politieke werk dat humanistisch geestelijk verzorgers te doen hebben op macroniveau, en hoe kunnen zij dit vormgegeven?
Methode: Het onderzoeksdesign is een kritische etnografie onder politiek geëngageerde humanistisch geestelijk verzorgers en humanistici. De respondenten voelen het humaniseringsappèl sterk, zijn daar actief mee bezig en geven hier blijk van. Zij tonen zich duidelijk, buiten de muren van de traditionele werkvelden, in het publieke debat en brengen daar het social justice perspectief in. In totaal zijn er tien semigestructureerde interviews afgenomen. Per respondent is een ‘casusportret’ gemaakt waarin diens positie en politieke maatschappelijke betrokkenheid is geschetst. In de data-analyse is een combinatie gemaakt van within-case en cross-case analyse.
Conclusie: De respondenten voelen zich geroepen om politiek werk te verrichten. De uitwerking is contextafhankelijk: het verschilt per positie hoe men handen en voeten geeft aan het politieke werk en welke barrières opspelen. Wat overeenkomt is dat ‘het zijn van humanisticus’ doorwerkt in het politieke denken en handelen van de respondenten. Dit is zichtbaar in alle fasen van politieke zorg. Het eigene aan het politieke werk van humanistisch geestelijk verzorgers is dat zij een bepaalde zorgvuldigheid, traagheid, twijfel of andere perspectieven inbrengen in gestolde macrodiscoursen. Zodoende geven zij voeding aan samenlevingsvragen. Zij laten in het publieke domein zien wat dehumaniserende macrodiscoursen met het individu en de gemeenschap doen op existentieel niveau.
| Date of Award | 20 Aug 2022 |
|---|---|
| Original language | Dutch |
| Supervisor | Carmen M. Schuhmann (Supervisor) & Arjan W. Braam (Supervisor) |