Abstract
Dit theoretische literatuuronderzoek heeft onderzocht in hoeverre het ecohumanisme, in diens verschillende varianten, compatibel is met het reëel utopische project Degrowth. Reëel utopisch denken speelt een belangrijke rol in het bewerkstelligen van transformatieve veranderingen, omdat het een bron van hoop vormt en implementatiemogelijkheden aanreikt(Latouche, 2009). Degrowth is een nastrevenswaardige reële utopie, omdat het de ecologische en sociale crises kan tegengaan (Hickel, 2020; 2021). Het streeft naar een autonome en zuinige samenleving, waarin het kapitalistische doel van oneindige groei wordt getransformeerd (Kallis & March, 2015; Latouche, 2009). Degrowth kan worden bewerkstelligd door middel van democratische bottom-up initiatieven, bestuur en beleid en tijdelijke en kleinschalige breuken van schadelijke praktijken (Chertkovskaya, 2022).
Hiervoor zijn op individueel niveau ook transformaties noodzakelijk, in de vorm van (existentiële) reflecties (Brossman & Islar, 2019; Koller, 2020). Het vergroten van het bewustzijn is belangrijk voor het vormen van een collective agency, dat het systeem kan veranderen (Wright, 2019). Het Nietzscheaans ecohumanisme, verstrengeld ecohumanisme, nieuw-materialistisch ecohumanisme en idealistisch ecohumanisme zijn tot een bepaalde
hoogte compatibel met Degrowth. Het idealistisch ecohumanisme is het meest compatibel, omdat hierin de waarde van innerlijke ervaringen en contemplatie wordt benadrukt en het veronderstelt dat de mens de plicht heeft om in dienst te staan van alle wezens, dieren, planten en natuurfenomenen (Suárez Müller, 2021 en 2023).
| Date of Award | 6 Sept 2023 |
|---|---|
| Original language | Dutch |
| Supervisor | Fernando Suárez Müller (Supervisor) & Simon van der Weele (Supervisor) |