In dit onderzoek is vanuit sociaal-constructivistisch perspectief onderzocht wat het betekent om te rouwen binnen de Nederlandse detentie. Centraal staat de rol van rituelen in het rouwproces van gedetineerden. Uit de twaalf diepte-interviews blijkt dat ritualiteit het specifieke betekenisproces van gedetineerden ook binnen detentie kan faciliteren. Rituelen maken a) het overlijden tastbaar, faciliteren b) een afscheid waardoor er (opnieuw) verbinding wordt ervaren met de sociale omgeving, kanaliseren c) de complexiteit aan (schuld-) gevoelens die rouw in detentie teweegbrengt, en stellen d) gedetineerden in staat betekenis te geven aan de (blijvende) band met de overledene. Tegelijkertijd is toestemming tot deelname aan (publieke) rouwrituelen uitzonderlijk. Wanneer de uitsluiting van publieke rouwrituelen gepaard gaat met de ervaring niet erkend of niet gelegitimeerd te worden in het verlies, dan stagneert het rouwproces en vergroot de afstand tussen gedetineerde en samenleving. De conclusie van het onderzoek is dan ook aanleiding voor reflectie op het justitiële beleid omtrent rouw, om de menswaardigheid en zingeving van gedetineerden te waarborgen.
| Date of Award | 1 Jan 2019 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | N. L. Immler (Supervisor) & J. Wojtkowiak (Supervisor) |
|---|