Dit literatuuronderzoek richt zich op de bijdrage van de waarden compassie en kwetsbaarheid aan de Sociale Benadering Dementie. Een vergelijkende analyse van Armstrongs (2018) en Jinpa's (2017) conceptualisering van compassie onthult het bestaan van een: ethisch, sociaal, transitioneel en transformationeel domein. Het ethisch kader van kwetsbaarheid, gebaseerd op het werk van Mackenzie et al. (2014), omvat een: relationeel, intersubjectief, temporeel, zorgethisch en normatief domein. De visie van de Sociale Benadering Dementie wordt uiteengezet op basis van het werk van The (2012; 2016; 2017), onderverdeeld in: het proces, zorgaanbod en de leefwereld. Vervolgens wordt een hermeneutische analyse toegepast die de verbanden tussen de verschillende visies onderzoekt. Deze verbanden betogen het belang van: maatschappelijke participatie, autonomiebevordering en ondersteuning, begrip en zingeving en een paradigmaverandering. De waarden compassie en kwetsbaarheid dragen bij aan de Sociale Benadering Dementie, omdat ze de urgentie onderstrepen van zorgsystemen die gebaseerd zijn op een relationeel, sociaal paradigma en sociale rechtvaardigheid bevorderen. Ondanks dat deze thesis een eerste aanzet is tot een levensbeschouwelijk kader dat de visie van de Sociale Benadering Dementie ondersteunt, illustreren de resultaten het belang van een menslievende zorgbenadering in een tijd waarin steeds meer mensen dementie krijgen en het zorgsysteem onder druk staat.