In deze scriptie maak je kennis met de theorieën van de Duitse filosoof Peter Sloterdijk en de Franse filosoof Jean Baudrillard. Beide theorieën halen de mens uit het centrum van de wereld weg. De mens is noch in staat om de wereld om zich heen te bepalen, noch zichzelf te bepalen. De Franse filosoof Jean Baudrillard ziet het subject als een constructie van het taalsysteem en andere betekenis- en interpretatiesystemen. De Duitse filosoof Peter Sloterdijk ontdoet zich op een andere manier van het autonome subjectbegrip. In navolging van Heideggers notie van in-de-wereld-zijn, onderzoekt Sloterdijk de plaatselijkheid van de mens. De mens leeft volgens Sloterdijk altijd in gemeenschappelijke ruimtes met menselijke en niet-menselijke anderen, namelijk in sferen, zonder welke hij niet kan bestaan. De subjectiviteit van de mens wordt geconstitueerd door de sferen waarin de mens leeft.
Bovenstaande subjectvisies zijn niet verenigbaar met het autonome mensbeeld, dat bij humanistiek hoog in haar vaandel staat. Humanistiek neigt ernaar om de aanwezige (wijsgerige) kritiek op het autonome subjectbegrip zo te lezen dat het autonome mensbeeld, weliswaar genuanceerd, in stand blijft. Ik wil met deze scriptie laten zien dat de kritiek op het autonome subjectbegrip niet te integreren valt in een humanistisch mensbeeld, zonder dat de kracht van de kritiek verloren gaat. Het is vruchtbaarder voor humanistiek om de spanning tussen meerdere subjectvisies uit te houden.
| Date of Award | 1 Jan 2007 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | R. G. A. Kaulingfreks (Supervisor) & L. ten Kate (Supervisor) |
|---|