In Nederland is nog te weinig aandacht voor hulp aan verpleegkundigen bij het omgaan met incidenten. Zorgverleners zijn vatbaar voor fouten en kwetsbaar voor de gevolgen, die als traumatiserend ervaren kunnen worden.
In de literatuur is weinig geschreven over de geleefde ervaring van specifiek kinderverpleegkundigen ten aanzien van second victimhood en tevens ontbreekt hiervoor voldoende inzicht en empirisch bewijs. Doel van dit onderzoek is inzicht krijgen in de ervaringen van kinderverpleegkundigen ten aanzien van second victimhood. Dit inzicht kan worden ingezet voor het verbeteren van zorg voor kinderverpleegkundigen in deze context.
In het theoretische kader is eerst verkend welke inzichten de verpleegkundige en zorgethische literatuur biedt ten aanzien van second victimhood bij kinderverpleegkundigen met betrekking tot de concepten ‘verantwoordelijkheid’, ‘relationaliteit’ en ‘kwetsbaarheid’. Hierbij is gebruik gemaakt van sensitizing concepts.
Om inzicht te krijgen in de geleefde ervaring van kinderverpleegkundigen ten aanzien van second victimhood, zijn drie kinderverpleegkundigen geïnterviewd. De verkregen data is geanalyseerd volgens de Interpretative Phenomenological Analysis (IPA).
Na het empirisch onderzoek zijn de theoretische en conceptuele inzichten uit de literatuurstudie doordacht met de resultaten van het empirisch onderzoek. Dit is gedaan om te onderzoeken hoe deze inzichten vanuit zorgethisch perspectief, kunnen bijdragen aan goede zorg voor kinderverpleegkundigen in Nederland bij second victimhood.
Concluderend kan worden gesteld, dat de geleefde ervaring van kinderverpleegkundigen ten aanzien van second victimhood is, dat het een grote impact heeft op persoonlijk en professioneel vlak. Het risico om betrokken te raken bij een incident ligt voor kinderverpleegkundigen voortdurend op de loer. Na een incident proberen kinderverpleegkundigen houvast te vinden in het geloof in zichzelf als goede kinderverpleegkundige.
De zorgverlener is niet alleen verbonden met verschillende relaties, maar deze zijn onderdeel van de identiteit van de zorgverlener. De zorgverlener is kwetsbaar en afhankelijk van deze relaties, bijvoorbeeld voor een vervullend beroepsleven en sociale steun.
Voor goede zorg voor kinderverpleegkundigen na het maken van een medische fout, is het van essentieel belang hier binnen een verpleegkundig team, de zorginstelling en op sociaal-politiek niveau een goed beleid op te maken om deze afhankelijkheidsrelaties te ondersteunen.
Tijdens het onderzoek is een logboek bijgehouden en peer debriefing gedaan met als doel de analyse en interpretatie zo objectief mogelijk te houden.
| Date of Award | 1 Jan 2019 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | V. E. Baur (Supervisor) & A. A. M. van Nistelrooij (Supervisor) |
|---|