Verlies is onlosmakelijk verbonden met het leven en doet zich voor in alle levensfasen van de mens. Het is de keerzijde van hechting en kan rouw tot gevolg hebben. De meeste mensen beschikken over voldoende veerkracht en steunbronnen om een verlies te dragen en te integreren in hun leven. Dit neemt echter niet weg dat in sommige situaties professionele ondersteuning wenselijk kan zijn. Met behulp van kwalitatieve onderzoeksmethoden wordt onderzocht wat ervaringsdeskundigen essentieel achten voor rouwbegeleiders en onderwijs dat zich richt op verlies- en rouwbegeleiding. Kennis, houding en vaardigheidsaspecten komen aan bod, waarbij de houding van de rouwbegeleider de drager van adequate rouwbegeleiding blijkt te zijn. Reflectie, het doorleven van eigen ervaringen, zelfkennis en zelfontwikkeling blijken hierbij onontbeerlijk. Voor een opleiding die zich richt op verlies- en rouwbegeleiding vraagt dit onder meer dat er voldoende contacttijd is om tot verdieping en uitwisseling te komen en dat docenten voorleven wat zij vanuit de theorie aandragen.
| Date of Award | 1 Jan 2013 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | Ton Jorna (Supervisor) & Y. A. M. Leeman (Supervisor) |
|---|