Dit onderzoek richt zich op existentiële thema’s in relatie tot ritualiseren bij vrouwen met een abortuservaring die een vorm van hulpverlening of uitwisseling zochten. Uit de analyse van 13 diepte-interviews en 43 ervaringsberichten komt naar voren dat de vrouwen een existentiële zoektocht ervaren. Deze zoektocht toont zich onder andere in een veranderd identiteits- en lichaamsbewustzijn (persoonlijke en fysieke existentiële dimensie), de relatie met het potentiële kind (levensbeschouwelijke dimensie) en het verlangen naar sociale acceptatie (sociale dimensie). Ritualiseren blijkt met name werkzaam in het bespreekbaar of publiek maken van abortuservaringen in een taboe-context en in het koesteren van verbinding met het potentiële kind. Vormen van lichaamsversiering, zoals tatoeages en sieraden met een symbolische betekenis, zijn mogelijk functioneel in het transformeren van de ervaring. Een aanknopingspunt voor vervolgonderzoek is de functie van ritueel in de uitkomst van betekenisgevingsprocessen bij abortus en andere ingrijpende ervaringen. Implicaties voor de praktijk van hulpverlening zijn mogelijkheden van abortusverwerking via ritueel en het belang van het thematiseren van de relatie met het potentiële kind, identiteitsvraagstukken en persoonlijke groei.
| Date of Award | 1 Jan 2019 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | A. W. Braam (Supervisor) & C. M. Schuhmann (Supervisor) |
|---|