Ondanks dat er veel wetenschappelijk onderzoek gedaan is naar familieparticipatie op de IC, is een actieve betrokkenheid in de directe zorg op een volwassenen-IC nog geen gemeengoed. Deze humanisering in de zorg blijft achter, terwijl onderzoek uitwijst dat familieparticipatie positieve effecten heeft op zowel de IC-patiënt, diens naasten en de zorgprofessional. In dit zorgethische onderzoek wordt gekeken hoe familieparticipatie op de Intensive Care goede zorg voor naasten zou kunnen bevorderen.
Door middel van kwalitatief onderzoek van fenomenologie en een narratieve benadering wordt onderzocht hoe IC-verpleegkundigen familieparticipatie ervaren en wat de visie van naasten over de hoogtechnologische IC kan toevoegen aan dat beeld. Resultaten laten zien dat het van de individuele IC-verpleegkundige afhangt in hoeverre zij behoeften van naasten erkennen opdat deze kunnen bijdragen in de IC-zorg. Beiden zijn ervaringsdeskundig op hun eigen gebied en dat levert onzekerheden en beperkingen in de IC op. Maar door de inventiviteit van de IC-verpleegkundige in de soms onverwachte en instabiele situaties op de IC, wordt verbondenheid gezocht. Hierdoor wordt de IC-wereld, waarin de IC-patiënt het middelpunt blijft, vertrouwder voor naasten. Want een IC bezoeken geeft naasten spanning. Ze wachten af en een onherkenbaar beeld van hun dierbaren met alle apparatuur en materialen, gecombineerd met de doelgerichte IC-verpleegkundigen, creëert onmacht. En door deze onmacht ontstaat er bij naasten een behoefte om iéts te doen.
Door deze uitkomsten in dialoog te brengen met de zorgethische kernbegrippen van relationaliteit en lichamelijkheid ontstaat een beeld dat naasten geen bezoekers zijn maar medemensen in de IC-zorg. Door hun relationele, familiaire verbondenheid verdienen naasten erkenning om hun professionaliteit vanuit de private sfeer toe te mogen passen in de zorg op de IC. Door het creëren van sociale ruimtes op de IC, kan de lichamelijkheid en intimiteit van de familiaire relatie als houvast gelden in de onbekende en onzekere IC-wereld. Dat vraagt van de IC-verpleegkundigen een lichamelijke competentie, niet alleen in de omgang met de technologie en materialiteit, maar ook in hun houding en zorgzaamheid naar de naasten toe. Naasten moeten de mogelijkheid krijgen om de participatie naar hun behoefte in te kunnen vullen, zodat het hun goed doet. De waarde en betekenis van familieparticipatie ontvouwt zich zo in een gezamenlijk proces van co-creatie, waarbij IC-verpleegkundigen, technologie en naasten samen dingen doen, in het relationele web van de IC.
| Date of Award | 1 Jan 2020 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | A. Niemeijer (Supervisor) & V. Baur (Supervisor) |
|---|