Abstract
In de ambulante verslavingszorg hebben casemanagers te maken met cliënten die herhaaldelijk terugvallen tijdens of na de behandeling. Dit houdt in dat een cliënt terugkeert in het oude patroon van middelengebruik na een periode van verbetering. Dit empirisch fenomenologische scriptieonderzoek brengt de geleefde ervaringen van ambulant casemanagers met cliënten die herhaaldelijk terugvallen tijdens of na de behandeling in de verslavingszorg in kaart. Tevens maakt het onderzoek inzichtelijk wat deze ervaringen betekenen voor de professionele attitude in de zorgrelatie en de morele geladenheid van de beroepsuitoefening. Er zijn in totaal elf semigestructureerde interviews afgenomen bij elf casemanagers die in de ambulante verslavingszorg werken.In dit onderzoek komt naar voren dat de meeste casemanagers de herhaaldelijke terugval van cliënten ervaren als ‘iets dat erbij hoort’. Daarnaast zijn er ook andere ervaringen, waarbij gevoelens van frustratie, moedeloosheid, onvermogen, machteloosheid en onzekerheid een rol spelen. Er is een diversiteit aan professionele attitudes die in de zorgrelatie bij herhaaldelijke terugval worden gehanteerd. Hieruit komen enkele spanningsvelden naar voren. De morele geladenheid van de beroepsuitoefening betekent dat casemanagers zicht hebben op wat hen steun biedt om het werk vol te houden.
Het onderzoek concludeert dat herhaaldelijke terugval een beroep doet op de aandacht, verantwoordelijkheid, competentie en responsiviteit van ambulant casemanagers. Het is belangrijk dat casemanagers in het professionele handelen de beweging naar de cliënt, collega’s en zichzelf blijven maken. Deze beweging bevordert de rek en ruimte om herhaaldelijke terugval te blijven verdragen. Daarbij beschikt iedere casemanager over een eigen gereedschapskist van waarden en instrumenten die ondersteunt in het uitvoeren van het werk.
| Date of Award | 10 Jul 2024 |
|---|---|
| Original language | Dutch |
| Supervisor | Arjan W. Braam (Supervisor) & Pien Bos (Supervisor) |