Aan de ene kant kan in de moderne Westerse maatschappij van een ontkenning van de dood gesproken worden. Aan de andere kant is er sprake van toenemende media-aandacht voor de dood. Dit spanningsveld staat in de scriptie Over mijn lijk, centraal. De ontkenning van de dood (uitgewerkt aan de hand van de ideeën van Becker en Ariès) en de betekenis van de media-aandacht voor de dood (uitgewerkt aan de hand van de ideeën van McIlwain en Gorer) worden tegenover elkaar geplaatst. Geconcludeerd wordt dat de aandacht voor de dood in de media een reactie is op de verdringing van de dood in het dagelijks leven. De verbeelding van de dood op televisie komt voort uit een behoefte om de dood betekenis te geven. Een belangrijke vraag in deze scriptie is of de media-aandacht voor de dood een voortzetting of doorbreking van het taboe is. Een aantal televisieprogramma’s wijst in de richting van doorbreking: zij bieden een handvat om over de dood na te denken en er over in gesprek te gaan. In een aantal andere programma’s wijst de manier waarop de dood verbeeld wordt eerder op een voortzetting van de ontkenning van de dood. De media-aandacht voor de dood betekent aan de ene kant dus een nuancering van de ontkenning van de dood, maar wijst aan de andere kant niet op de beëindiging van de ontkenning van de dood.
| Date of Award | 1 Jan 2015 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | L. ten Kate (Supervisor) & J. Maaskant (Supervisor) |
|---|