Deze scriptie beschrijft de rol van resonantie en vervreemding als fundamenten van zingeving in het ontstaan, ervaren en herstellen van burn-out bij jonge mensen. De resultaten benadrukken de dialectische relatie tussen individu en diens omgeving. Vervreemding ontstaat wanneer mensen te lang doorgaan en zichzelf verliezen, of wanneer ze gedwongen worden tot stilstand en losraken van de wereld om hen heen. Deze vervreemding manifesteert zich op verschillende gebieden, waaronder werk, sociale relaties, hobby's en levensbeschouwing. Bovendien ervaren respondenten ook vervreemding van zichzelf, door een discrepantie tussen denken en voelen, lichaam en geest. Tijdens herstel van burn-out wordt resonantie weer ervaren door sociale ondersteuning, ondersteuning vanuit de werkomgeving, hobby's, kunst en levensbeschouwing. Respondenten ervaren daarnaast ook weer resonantie met zichzelf, doordat zij zich meer ‘zichzelf’ voelen, contact maken met lichaam en gevoel en hun waarden kunnen naleven. Om burn-out te voorkomen, is het essentieel dat jonge mensen verbinding kunnen maken met zichzelf, anderen en hun werk, wat de essentie is van resonantie. Resonantie kan gezien worden als fundament om tot zingeving te komen. Zingeving speelt een belangrijke rol bij het omgaan met burn-out, aangezien een burn-out vaak leidt tot verschuivingen in wereldbeelden en het krijgen van existentiële vragen. Het delen en bespreken van zingevingsvragen is van groot belang voor jonge mensen, omdat het een aanzet kan zijn tot het zoeken en vinden van resonante ruimtes. Vroegtijdige ondersteuning en aandacht voor zingeving op scholen en werk kan helpen om resonantie te vinden en burn-out te voorkomen.
| Date of Award | 13 Jul 2023 |
|---|
| Original language | Dutch |
|---|
| Supervisor | Thomas Kampen (Supervisor) & Renske Kruizinga (Supervisor) |
|---|