In een zoektocht naar nieuwe perspectieven op duurzame zingeving staat spelen in dit onderzoek centraal met de vraagstelling In hoeverre kan een fenomenologie van play en games worden geïnterpreteerd als een voorwaarde voor een algemene theorie van zingeving en als ankerpunt voor kritiek op de prestatiemaatschappij. Spelen wordt gepresenteerd als een fundamentele activiteit van- en in de wereld; spelen veronderstelt een actieve relatie met onze omgeving. Door te spelen lijken we experimenterend en creatief te zoeken naar betekenissen en ervaringen. Er lijkt een vraag-antwoord relatie te ontstaan die fundamenteel is voor het menselijke handelen in een veranderlijke wereld. Spelen wordt daardoor een (te) omvattend concept dat niet alleen de mens adresseert. Tegelijkertijd lijkt dit concept mogelijkheden te bieden tot het onderzoeken van menselijke en wereldlijke manifestaties, zoals cultuur en maatschappij. Een kernpunt is dat spelen (play) een fundamentele rol speelt in de vele spellen (games) die door de mens gespeeld worden. De affiniteit binnen dit onderzoek ligt op het spelen om te spelen, in tegenstelling tot het spelen om te winnen. Echter, lijkt er binnen de hedendaagse prestatiegerichte samenleving sprake van een fixatie op winst.