Ouder zijn van een kind met levensduurverkortende of levensbedreigende ziekte gaat gepaard met verlieservaringen en kan levensvragen oproepen. Geestelijk verzorgers en rouw- en verliesbegeleiders bieden ouders spirituele ondersteuning via rituele interventies. Een mixed-methods onderzoek werd uitgevoerd om de behoefte aan en het aanbod van seculiere rituele interventies in kaart te brengen. Vragenlijsten werden ingevuld door 13 geestelijk verzorgers en rouw- en verliesbegeleiders. Vervolgens werden 6 geestelijk verzorgers en rouw- en verliesbegeleiders geïnterviewd over nieuwe rituelen die zij hebben ontworpen en uitgevoerd met ouders rond levend verlies ervaringen en het levenseinde van het kind. De vragenlijsten en interviews werden ook afgenomen bij 2 uitvaartbegeleiders. Dit resulteerde in 9 casusbeschrijvingen van rituele interventies. De behoefte aan verbinding, gezien worden en rouwen om verlies worden het vaakst gerapporteerd als aanleiding voor rituele interventies. Verschillende rituele handelingen worden uitgevoerd in rituelen met individuele ouders of met anderen. De casusbeschrijvingen laten zien hoe rituele handelingen worden gecombineerd in rituele interventies met individuele ouders, het gezin, naasten, lotgenoten en in de persoonlijke kring en wat de functie is van deze interventies. De overkoepelende functie is het valideren van verlies en normaliseren van rouw. Rituele interventies voorzien in de behoefte aan verbinding met het moment, zichzelf, het kind en anderen en dit hangt samen met het zingevingsproces ervaren van verbondenheid. In vervolgonderzoek naar de rol van rituele interventies bij zingeving en levensvragen zouden ouders zelf ook moeten deelnemen om persoonlijke betekenissen en de waarde van het ritueel voor het levensverhaal van ouders te achterhalen.