Door wereldwijde ontwikkelingen van globalisering en migratie worden mensen steeds meer geconfronteerd met de gevolgen van sociale diversiteit. Enerzijds leiden huidige ontwikkelingen tot vreedzame en vruchtbare ontmoetingen tussen mensen, anderzijds tot gespannen confrontaties en gewelddadige botsingen. Waar de Humanistiek zich hoofdzakelijk concentreert op de eerste implicatie met het oog op humanisering, wordt in dit onderzoek de relatie tussen diversiteit en conflict bekeken. Hoe hangen onze sociale verschillen, gebaseerd op cultuur, religie, en andere sociale verbintenissen, samen met het ontstaan van conflicten? Deze samenhang wordt verkend door (1) drie theoretische paradigma’s te bestuderen; realisme, postkolonialisme, en de ‘human development’ benadering, en (2) door gesprekken te voeren met NGO medewerkers die werkzaam zijn in een reele praktijk: het conflictgebied Jammu en Kasjmir, India.
De bestudering van de paradigma’s, vertegenwoordigt in de werken van Samuel Huntington (realisme), Edward Said (postkolonialisme), Amartya Sen en Martha Nussbaum (human development), laat zien dat de relatie tussen sociale diversiteit en conflict verschillende, en soms contrasterende, facetten kent. Waar sociale verschillen volgens Huntington’s realisme onverenigbaar en botsend zijn, demonstreren de andere paradigma’s bijkomende factoren die leiden tot conflicten. Said benadrukt aspecten van macht als basis voor de constructie van ongelijke verhoudingen, terwijl Nussbaum en Sen het gevaar beschrijven van eenzijdige identiteitsvorming en exclusie.
Dat meerdere interpretaties van de relatie tussen huidige conflicten en sociale diversiteit, leiden tot verschillende conflictbenaderingen laten de NGO medewerkers in Jammu en Kasjmir zien. In chat-interviews beschrijven zij hun multidimensionale werkveld: botsende sociale verschillen bestaan op meerdere niveaus en tussen verscheidene partijen. De positie van een lokale NGO medewerker vraagt daarom om een inclusieve conflictbenadering waarin aspecten uit alle theoretische paradigma’s een plek hebben. Dit maakt echter niet dat de verschillende interpretaties neutraal zijn. De praktijk laat namelijk zien dat veronderstellingen, ervaringen, activiteiten en conflictstrategieën met elkaar verbonden zijn en daarom altijd ook normatieve en politieke gevolgen hebben. Wat voor de één een conflictstrategie is, kan voor de ander - of in een andere situatie - een instrument zijn om sociale verschillen gespannen te maken of te negeren. Vanuit dit oogpunt is het interessant voor de Humanistiek om haar strategie van humanisering, dat voornamelijk gericht is op de vreedzame implicaties van sociale diversiteit, kritisch te bezien.
| Date of Award | 1 Jan 2010 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | Caroline Suransky (Supervisor) & F. Suárez Müller (Supervisor) |
|---|