Abstract
Het rapport De Winter concludeerde dat kinderen en jongeren in de jeugdzorg tussen 1945-2019 te maken kregen met bovenmatig seksueel, psychologisch en/of fysiek geweld. De overheid hield onvoldoende toezicht en het geweld is te lang ontkend. De overheid deed tussen 2019 en 2023 een poging de getroffenen van dit geweld te erkennen. Er werd onder andere een financiële tegemoetkoming van 5000 euro uitgereikt. Veel getroffenen van geweld in de jeugdzorg voelde zich echter tekortgedaan met dit bedrag. Tot op heden is er weinig onderzoek naar de vraag hoe erkenning betekenis kan krijgen voor de doelgroep zelf. Dit onderzoek speelt hierop in door te onderzoeken wanneer erkenning betekenis krijgt voor getroffenen van geweld in de jeugdzorg.Er zijn negen lotgenotenvertegenwoordigers van diverse deelgroepen in de jeugdzorg geïnterviewd en hier is een thematische analyse op uitgevoerd. Zo is de betekenis van erkenning voor meegemaakt geweld in de jeugdzorg vanuit het perspectief van getroffenen exploratief onderzocht.
De fundamentele erkenningstheorie van Honneth (1995) en een transformatief erkenningskader aan de hand van Fraser (1995; 2007), Gready en Robins (2014), Immler (2022) en Laplante (2013) geven wetenschappelijke inbedding aan de betekenis van erkenning, maar zijn nadrukkelijk niet leidend in dit onderzoek. De vraag wanneer erkenning betekenisvol is voor de getroffenen staat hier voorop. Met de resultaten van dit onderzoek wordt de praktijk geïnformeerd en geadviseerd over passende manieren om de groep getroffenen te erkennen. Zo poogt dit onderzoek bij te dragen aan verbeteringen in de jeugdzorg en aan een meer inclusieve samenleving, waarin getroffenen van geweld in de jeugdzorg als volwaardige burgers worden erkend en kunnen participeren.
Uit de thematische analyse komen vier hoofdthema’s naar voren die van belang zijn voor betekenisvolle erkenning. Erkenning is betekenisvol voor getroffenen van geweld in de jeugdzorg als (1) hun leed bevestigd wordt, (2) instituties zich vervolgens inleven in hun belevingswereld, (3) hen gelijkwaardig en gewaardeerd betrekt in het erkenningsproces en (4) bovenal de onderliggende geweldsstructuren in de jeugdzorg veranderen. Vervolgonderzoek zou de samenhang van deze thema’s verder moeten uitdiepen en moeten uitwijzen hoe de praktijk structureel kan veranderen. De hoofdboodschap die getroffenen in de jeugdzorg meegeven aan dit onderzoek: erkenning moet leiden tot blijvende verandering van de jeugdzorg, om te voorkomen dat er ooit nog een kind of jongere dit geweld kan meemaken. Erkenning is ‘The wind of change’.
| Date of Award | 25 Aug 2024 |
|---|---|
| Original language | Dutch |
| Supervisor | Eva Mulder (Supervisor) & Abdelilah Ljamai (Supervisor) |