Met deze scriptie heb ik antwoord gezocht op de vraag wat verhalen kunnen bijdragen aan het beter functioneren van een taakgroep in een organisatiecontext. Beter functioneren van een taakgroep gaat over een verbetering van de effectiviteit van het gezamenlijke functioneren in het licht van de taak. Hiervoor is het zich bewust worden van eigen beperkende gedachten, houdingen en gedragingen, en de invloed daarvan op het functioneren van het geheel, essentieel.
Wat ik met dit onderzoek aannemelijk heb willen maken is dat verhalen kunnen bijdragen aan een gezamenlijke bewustwording en zelfinzicht. Met verhalen worden in deze scriptie bestaande, al dan niet fictieve verhalen bedoeld, met een plot en een thema, bedoeld om de luisteraar mee te nemen in een ervaringswereld. In verhalen schemeren universele menselijke thema’s door die aanspreken op een bestaansniveau van het alledaagse leven. Daardoor worden mensen aangesproken op een diepere ervaringslaag die normaliter in de rationele organisatieomgeving niet aan de orde komt. Dit kan bijdragen aan humanisering van de organisatieomgeving en een grotere betrokkenheid in de organisatie genereren.
Een verhaal zet tevens aan tot het ontdekken en zich eigen maken van een ruimer perspectief op de werkelijkheid of het vinden van nieuwe betekenissen. Verhalen helpen nieuwe denk- en handelingsmogelijkheden te vinden in het gezamenlijk werken aan de taak. Daardoor kunnen vastgeroeste denk- en interactiepatronen doorbroken worden en kan het functioneren van de taakgroep verbeteren.
Verhalen maken dat mogelijk doordat specifieke aspecten van de verbeeldingskracht worden aangesproken, welke ik symbolische en metaforische verbeelding noem. Symbolische verbeelding is het projecteren van de eigen belevingswereld in het verhaal, wat in de dieptepsychologie symboliseren wordt genoemd. Door symboliseren kunnen voor-rationele, betekenisvolle ervaringen gestalte krijgen in symbolische beelden, waardoor deze tot uitdrukking kunnen komen en onderzocht kunnen worden. Ook kan een verhaal functioneren als metafoor door wat ik metaforische verbeelding noem. Een verhaalmetafoor kan mijn wereld van betekenissen overdragen naar die van het verhaal en stelt daardoor een nieuwe denkruimte en handelingscontext beschikbaar.
Het specifieke karakter van een verhaal als de gestolde vorm van menselijke levenservaring wekt verhalen van mensen tot leven. Door deze verhalen - over bijvoorbeeld de samenwerking of de organisatie - een kans te geven verteld te worden, kan er een dialoog op gang komen. Vanuit het samenkomen in de dialoog kan er een nieuw, gezamenlijk verhaal gevonden worden waar alle leden van de taakgroep zich in herkennen en zich mee kunnen verbinden en die het gezamenlijke handelen structureert, het zin en betekenis geeft. Zo kunnen verhalen een veranderingsproces voeden, ondersteunen en richting geven.
| Date of Award | 1 Jan 2007 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | A. Smaling (Supervisor) & H. A. Alma (Supervisor) |
|---|