Dit onderzoek verkent de bijdrage van de mystiek van het taoïsme aan de opvatting van spiritualiteit binnen het religieus humanisme, met als doel een dieper en inclusiever begrip te ontwikkelen van zingeving in een moderne, seculiere samenleving. De aanleiding voor dit onderzoek is een persoonlijke mystieke ervaring die leidde tot een zoektocht naar vergelijkbare ervaringen binnen verschillende tradities, met name binnen het taoïsme en het humanisme. De studie richt zich op de werken van humanistische denkers zoals Hans Alma, Charles Taylor, Abraham Maslow en Jaap van Praag, en onderzoekt door middel van vergelijkend literatuuronderzoek hoe hun inzichten over spiritualiteit kunnen worden verrijkt door taoïstische principes zoals beschreven in de Laozi. Thema’s en onderwerpen als resonantie, secularisme, zelfactualisatie en transcendentie of topervaringen worden geanalyseerd en vergeleken met taoïstische principes als Wu Wei, eenheid met de Tao en leven in harmonie met de natuurlijke orde. De resultaten tonen aan dat deze principes resoneren met de humanistische focus op persoonlijke groei en betekenisvolle interacties met de wereld. Ook wordt aangetoond dat er binnen het religieus humanisme een groeiende aandacht is voor spiritualiteit en zingeving. Het taoïsme biedt een holistisch perspectief op spiritualiteit dat niet gescheiden is van de alledaagse ervaring, maar daarin verankerd is, wat aansluit bij Alma's en Taylors ideeën over resonantie en persoonlijke spiritualiteit. Conclusie van het onderzoek is dat de mystieke aspecten van het taoïsme, met hun nadruk op eenheid, loslaten van controle en harmonisatie van lichaam en geest, een waardevolle aanvulling kunnen bieden op de religieus humanistische benadering van spiritualiteit en zingeving. Deze inzichten kunnen bijdragen aan een rijker, inclusiever en meer holistisch begrip van hedendaagse spiritualiteit. Dit bevordert niet alleen het welzijn van individuen, maar draagt ook bij aan een meer resonante en diepgaande ervaring van zingeving in een moderne, seculiere samenleving. Dit onderzoek benadrukt het belang van interculturele dialoog en integratie van diverse spirituele tradities, wat kan leiden tot meer begrip en tolerantie in de samenleving. Door de integratie van het taoïsme in het religieus humanistische denken ontstaat een nieuwe benadering die relevant is voor de behoeften en vragen van een diverse en veranderende samenleving, en die kan bijdragen aan het wetenschappelijke debat binnen zowel de Universiteit voor Humanistiek als het bredere humanistische discours en de Humanistisch geestelijke verzorging.