In Nederland is het maatschappelijke gesprek over racisme al tien jaar bezig, maar de Black Lives Matter demonstraties van afgelopen zomer klonken luider dan ooit. Vanuit verschillende maatschappelijke organisaties, universiteiten en vanuit de politiek wordt het belang van dialoog genoemd als middel om het gesprek over racisme gaande te houden en om te zorgen voor erkenning en verbinding in een samenleving die gekenmerkt lijkt door polarisatie. In Nederland is er nog weinig onderzoek gedaan naar hoe dialooginitiatieven uitwerken in de praktijk. Deze scriptie brengt twee dialoogperspectieven bij elkaar: de interculturele dialoogbenadering en de praktijkgerichte dialoogbenadering van filosoof Isaacs. Daarnaast is er empirische data over de ervaring met de praktijk van de interculturele dialoog gebruikt. Deze scriptie laat zien dat de ongelijke machtsverhoudingen in de samenleving een grote stempel drukken op de dialoog en dat er wordt gezocht naar vormen om hier mee om te kunnen gaan. Binnen de praktijk van de interculturele dialoogbenadering, de Keti Koti Dialoog Tafels die de casus vormde voor dit onderzoek, wordt er rekening gehouden met ongelijke machtsverhoudingen doordat alle betrokkenen afgebakende spreektijd krijgen in een zeer gestructureerde vorm van dialoog. Dit heeft tot gevolg dat er ruimte wordt gemaakt voor de deelnemers om zich gehoord te voelen en erkenning te krijgen voor hun verhaal. De betekenis van ‘horen’ is dan niet alleen het luisteren naar de ander. Het betekent dat de gesprekspartner teruggeeft wat hij/zij heeft gehoord aan de ander, op een manier waardoor die ander voelt dat er geluisterd is. De grote waarde die dit had voor de deelnemers laat zien hoe belangrijk het is om eerst alle stemmen te horen voordat er überhaupt sprake kan zijn van een dialoog. Ondanks dat Isaacs deze gestructureerde en gestuurde vorm als beperking zou zien om tot dialoog te komen lijkt deze vorm van dialoog een passende benadering in de context van de huidige globaliserende samenleving waar thema’s rond ras en gender spelen. Het zou gezien kunnen worden als een voorstadium of basisvoorwaarde van dialoog dat een meer open karakter heeft.