De hoofdvraag van deze scriptie luidt: ‘Op welke manier is de ervaring van existentiële eenzaamheid te onderscheiden in de verhalen van jongvolwassenen?’ De doelstellingen van deze scriptie zijn een verkenning te maken van de manier waarop jongvolwassenen existentiële eenzaamheid ervaren en een levendige illustratie te geven van de manier waarop dit zichtbaar wordt in hun verhaal.
De ervaringen van jongvolwassenen zijn onderzocht door diepte-interviews af te nemen. Aan de hand van deze verhalen is in kaart gerapporteerd hoe jongvolwassenen eenzaamheid ervaren en welke betekenis zijn daar zelf aan geven. Dit heeft geresulteerd in een aantal levendige beschrijvingen. Aan de hand van een hermeneutische methode is vervolgens een analyse gemaakt van de manier waarop zij de existentiële diepte van eenzaamheid ervaren en hoe de rol van de onderzoeker bepalend is geweest in de dataverzameling.
De conclusie van dit onderzoek luidt dat de manieren waarop jongvolwassenen existentiële eenzaamheid ervaren uiteenlopend zijn. Allereerst ervaren zij in de heftigheid van de gevoelens dat hun eenzaamheid niet door anderen kan worden opgelost of ontlopen kan worden. Ze beseffen dat het een signaal is uit hun innerlijk en dat ze daarnaar moeten luisteren. De onmacht in het omgaan met en het duiden van dit signaal als existentiële eenzaamheid, versterkt de intensiteit van hun eenzaamheidsgevoelens. Wanneer een innerlijk proces wordt aangegaan en een levensbeschouwelijke duiding wordt gevonden, neemt de intensiteit van de eenzaamheid af. Wanneer ze meer inzicht in de existentiële diepte van eenzaamheid krijgen kan dit zowel leiden tot een breder besef van verbondenheid met anderen en als tot een waardering van de eigen vrijheid.
| Date of Award | 1 Jan 2013 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | van Monique Dijk (Supervisor) & Anja Machielse (Supervisor) |
|---|