In dit onderzoek is onderzocht hoe esthetische troostvormen werken na het verlies van een naaste en hoe deze vorm van troost een bijdrage kan leveren aan het opnieuw leren houden van het leven en de mensen om je heen. Dit onderzoek is uitgevoerd door middel van literatuurstudie en interviews.
Er is veel geschreven over rouwprocessen, waarbij men doorgaans uitgaat van verschillende rouwfasen of rouwtaken. Voor ons onderzoek was daarbij vooral de vierde rouwtaak van Keirse (1995), het opnieuw leren houden van het leven en de mensen, van belang. Over de esthetische troostvorm van Baart (2001) is weinig bekend. Nauwkeurige lezing van Baart’s beschrijving van dit begrip maakte duidelijk dat het bij deze troostvorm gaat om kunst, natuur en menselijke nabijheid, waarbij vooral het `woordeloze` voorop staat. Bovendien liet een analyse van het woord `esthetisch` ons inzien dat het bij deze troostvorm niet alleen gaat om schoonheid, maar meer nog om gevoel en zintuiglijke ervaring.
De interviews leverden acht persoonlijke verliesverhalen op, waarbij openhartig gesproken werd over troost en wat dit voor de respondent betekende. Uit deze gesprekken kwamen een aantal bronnen van troost naar voren, waarbij voor ons vooral de esthetische van belang waren. Belangrijke esthetische vormen van troost die in de interviews genoemd werden, zijn muziek, gedichten, de natuur en de mensen om iemand heen. Bij de esthetische troostvorm gaat het niet alleen om het uiten van gevoelens, maar gevoelens krijgen hierin een bepaalde vorm. Hierdoor kan beter omgegaan worden met het enorme verdriet.
Concluderend kan het esthetische troost verlenen en bovendien een bijdrage verlenen aan de vierde rouwtaak. De troostende werking van het esthetische verschilt per vorm en per persoon. Het kan helpen om de hevige gevoelens van rouw en verdriet een bedding te geven. De esthetische troostvorm biedt daarbij vooral ruimte aan de gevoelens en de ervaring, zonder met redeneringen en verklaringen te komen. De esthetische troostvorm draagt bij aan de vierde rouwtaak, doordat het rouwenden betrekt bij het leven en de mensen. Het biedt ze geborgenheid en uitzicht, waardoor de rouwende de gelegenheid krijgt om te rouwen, maar ook weer het vertrouwen hervindt om verder te gaan met leven.
| Date of Award | 1 Jan 2009 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | G. J. L. M. Lensvelt-Mulders (Supervisor) & Ton Jorna (Supervisor) |
|---|