Dit kwalitatieve, empirische onderzoek heeft inzichtelijk gemaakt hoe humanistisch geestelijk verzorgers (hgv’ers) en verpleegkundigen (vpk), werkzaam in ziekenhuizen, zin ervaren in hun werk. Dit is onderzocht vanuit drie bronnen die hierop van invloed zijn, en welke in literatuur worden onderscheiden: de professionals zelf, de ander en de werkcontext van het ziekenhuis. Deze bronnen zijn als deelgebieden onderzocht en daarbij is gekeken welke ervaringsaspecten van zingeving te herkennen zijn. Deze aspecten zijn voortgekomen uit de in dit onderzoek gehanteerde definitie van zingeving en betreffen: competentie, doelgerichtheid, erkenning, transcendentie, samenhang en waardevolheid.
De zinervaringen van zeven hgv’ers en zeven vpk zijn met elkaar vergeleken en daarin werden overeenkomsten en verschillen herkend. Overeenkomstig blijken beide beroepsgroepen in dat de ander hierin een grote rol speelt. Ook de dynamische sfeer van het ziekenhuis en het gevoel dat het werk past bij de eigen persoonlijkheid zijn elementen waardoor beide beroepsgroepen zin ervaren.
Anders dan vpk ervaren hgv’ers minder doelgerichtheid in hun werk, speelt samenwerking een minder grote rol in het ervaren van zin maar wordt alleen door hen transcendentie ervaren.
Met deze studie is een leemte in de wetenschappelijk literatuur aangevuld, aangezien er nog niet eerder onderzoek is verricht naar hgv’ers en er behoefte blijkt te zijn aan een conceptuele verheldering van het begrip zin in relatie tot werk. De bevindingen van deze studie kunnen ingezet worden ter bestrijding of voorkoming van burn-out klachten, wat voor beide beroepsgroepen nodig blijkt te zijn omdat zij een verhoogd risico hierop lopen. Handreikingen daartoe worden in het laatste hoofdstuk gegeven.
| Date of Award | 1 Jan 2016 |
|---|
| Original language | American English |
|---|
| Supervisor | W. Seekles (Supervisor) & M. J. Trappenburg (Supervisor) |
|---|