Collaborative learning from loneliness

One of the most urgent and complex societal challenges of today is loneliness, in particular as experienced by people with mild intellectual disabilities (MID). Research shows that people with MID often experience more loneliness than
people without MID. However, knowledge about what their loneliness exactly entails, what the underlying causes are, and which approaches are fitting and sustainable to reduce or to come to terms with loneliness is still limited.
Therefore, this project aims to contribute to facing the challenge of loneliness of people with MID using a unique transdisciplinary approach that will not only deepen our insight into this societal challenge, but will also provide
solutions that are co-produced with people with MID and their (in)formal networks. The project’s approach includes specific expertise from the humanities and social sciences to expose different dimensions of loneliness (emotional,
social, existential), to further develop a model to understand the loneliness of people with MID more precisely, and to trace and develop approaches, practices and interventions that provide people with MID and significant others
(relatives, care professionals, neighbours) with appropriate support. Collaborative learning is key to our research and necessary when we face the challenge of loneliness. As a consortium we work as an innovative transdisciplinary community of learners that will facilitate new and sustainable collaborations with special attention to the inclusion of marginalised voices and will produce an interactive and accessible (online) platform and database with tools to understand and reduce the loneliness of people with MID.

Een van de meest dringende en complexe maatschappelijke uitdagingen van vandaag is eenzaamheid, in het bijzonder zoals ervaren door mensen
met licht verstandelijke beperkingen (MID). Onderzoek toont aan dat mensen met MID vaak meer eenzaamheid ervaren dan mensen zonder MID.
mensen zonder MID. Echter, kennis over wat hun eenzaamheid precies inhoudt, wat de onderliggende oorzaken zijn, en welke benaderingen passend en duurzaam zijn om eenzaamheid te verminderen of ermee in het reine te komen, is nog beperkt. Daarom wil dit project bijdragen aan het aangaan van de uitdaging van eenzaamheid bij mensen met MID door middel van een unieke
transdisciplinaire aanpak die niet alleen ons inzicht in deze maatschappelijke uitdaging zal verdiepen, maar ook zal zorgen voor oplossingen biedt die in samenwerking met mensen met MID en hun (in)formele netwerken worden geproduceerd. De aanpak van het project omvat specifieke expertise uit de geesteswetenschappen en sociale wetenschappen om verschillende dimensies van eenzaamheid bloot te leggen (emotioneel, (emotionele, sociale, existentiële) dimensies van eenzaamheid bloot te leggen, een model verder te ontwikkelen om de eenzaamheid van mensen met een MID nauwkeuriger te begrijpen, en om benaderingen, praktijken en interventies op te sporen en te ontwikkelen die mensen met de MID en belangrijke anderen (familieleden, zorgverleners, buren) (familieleden, zorgverleners, buren) de juiste ondersteuning bieden. Samenwerkend leren is essentieel voor ons onderzoek en noodzakelijk wanneer we de uitdaging van eenzaamheid aangaan. Als consortium werken we als een innovatieve transdisciplinaire gemeenschap van lerenden die nieuwe en duurzame samenwerkingsverbanden zal faciliteren met speciale aandacht voor de inclusie van gemarginaliseerde stemmen en zal een interactief en toegankelijk (online) platform en database produceren met tools om de eenzaamheid van mensen met MID te begrijpen en te verminderen.

Gustaaf Bos