Een penitentiaire inrichting is een plek waar per definitie sprake is van vernedering en waar de zinervaring van delinquenten onder druk staat, doordat zij hun vrijheid kwijt zijn geraakt. Anno 2011 is de zin van een humane detentie echter naar de achtergrond verschoven door de focus op veiligheid en de daaruit voortkomende roep uit de samenleving om zo lang en hard mogelijk te straffen.
Deze scriptie is een onderzoek naar de betekenis van humanisering in penitentiaire inrichtingen vanuit een humanistisch perspectief met het oog op een humaner detentieklimaat en de bijdrage die humanistisch geestelijk verzorgers kunnen leveren in het realiseren van humaniseringspraktijken.
Humanisering betreft het bewerkstelligen van een gezonde en harmonieuze organisatie, waarbij recht wordt gedaan aan de belangen en waarden van alle betrokkenen en de meervoudigheid aan menselijke ervaring. Het mogelijk maken van morele en existentiële leerprocessen kan daarbij tot (meer) wederzijds begrip leiden en als zodanig een humaner detentieklimaat tot gevolg hebben. Het gaat dan om het creëren van narratieve ruimten voor werknemers en een moreel beraad op de werkvloer. In het realiseren van deze morele leerprocessen ligt een taak voor HGVers.
Het probleem is echter, dat geestelijk verzorgers zich veelal focussen op de relatie met de gedetineerde in de vrijplaats, terwijl zij vanuit hun professie en expertise op het gebied van zingeving en humanisering het meeste zicht hebben op de factoren die van belang zijn bij humanisering in de organisatie. Dit onderzoek toont het belang aan van een herpositionering van de HGV met het oog op humanisering, namelijk van een positie in de vrijplaats naar een positie buiten die vrijplaats in de organisatie.
Een essentieel aspect van humanisering is het bevorderen van de voorwaarden voor persoonlijke zingeving van gedetineerden, waardoor zij zich gewaardeerd en waardig voelen als mens voor zover dat mogelijk is binnen de dehumaniserende context van de vrijheidsstraf. Er dient aandacht te zijn voor zowel het daderschap als het leed dat de delinquent is toegebracht door insluiting. Hiermee wordt recht gedaan aan het feit dat het kwaad naast gewelddaad ook en bovenal zeer tragisch is, een tragiek waar we te allen tijde ook zelf mee te maken kunnen krijgen en die inherent is aan mens-zijn.
Een goed voorbeeld van een humane en zinnige detentie is het Noorse gevangeniseiland Bastøy. De Noorse aanpak zou in Nederland de kans op recidive kunnen verminderen en de kans op een geslaagde resocialisatie kunnen vergroten en als zodanig een humaniserende werking kunnen hebben.
| Datum prijs | 1 jan. 2011 |
|---|
| Originele taal | American English |
|---|
| Begeleider | J. Dohmen (Supervisor) & C. M. Schuhmann (Supervisor) |
|---|