Deze Masterscriptie gaat over de toepassing van het dialoogbegrip van Freire door facilitators van huidige toepassingen van Theatre of the Oppressed (TO) in Nederland en België. De dialoog van Freire is enerzijds gericht op het bevorderen van een kritisch bewustwordingsproces van gemarginaliseerde mensen van de oorzaken van deze onderdrukking en wat zij zelf kunnen doen om agency te vergroten in hun situatie. Anderzijds is de dialoog nadrukkelijk gericht op het bewerkstelligen van maatschappelijke verandering om het welzijn van individuen te verbeteren. Sinds de ontstaanscontext van TO heeft er echter een verschuiving plaats gevonden van een focus op TO als instrument voor sociale verandering naar een instrument voor persoonlijke verandering. Critici waarschuwen dat een focus op persoonlijke verandering kan resulteren in individualistische oplossingen en sociale aanpassing, in plaats van tot de strategieën die agency bevorderen. Individualistische oplossingen en sociale aanpassing zijn vanuit het ideaal van humanisering onwenselijk. Tegelijkertijd vraagt de veranderde context om het doordenken van de waarde van het dialoogbegrip in de huidige context. Dit vraagt om reflectie van facilitators op de samenhang tussen hun doelen, werkwijze en onderliggende opvattingen en hoe dit zich verhoudt tot het dialoogbegrip van Freire.
| Datum prijs | 1 jan. 2019 |
|---|
| Originele taal | American English |
|---|
| Begeleider | G. C. Jacobs (Supervisor) & A. Ljamai (Supervisor) |
|---|