In dit masteronderzoek wordt verkend wat er voor feestende jongeren op het spel staat in de coronatijd, en de implicaties daarvan voor een zo rechtvaardig mogelijke behandeling van feestende jongeren. Daarnaast wordt in dit onderzoek de relatie tussen spelen en zorg verkend. Dit onderzoek toont aan dat jongeren die feestjes organiseren en bezoeken in coronatijd behoefte hebben aan een moment van stress- en spanningsontlading, aan toekomstperspectief, aan belichaamd en betekenisvol contact met dierbare anderen, en aan een plek waar zij zichzelf kunnen zijn en ontdekken. Feesten is voor sommige jongeren een manier om zich staande te houden in de coronatijd; het houdt hun leven leefbaar. Een zorgethische reflectie op de rol van feesten in het leven van jongeren in coronatijd laat zien dat feesten en spelen geïnterpreteerd kunnen worden als een vorm van zorg; feesten heeft een belangrijke plek in het web van zorg dat het voor jongeren mogelijk maakt om te floreren en een goed en gelukkig leven te leiden. Daarnaast laat dit onderzoek zien dat feesten één van de manieren is waarop jongeren zich maatschappelijk en politiek kunnen engageren. Door te feesten maken zij een politiek statement over de hoeveelheid zelfopoffering die er van jongeren gevraagd mag worden; de grens ligt bij het opofferen van hun mentale welzijn, hun betekenisvolle relaties, en hun levensgeluk. Op basis van de ervaringen en behoeften van feestende jongeren, en het serieus meewegen van de behoeften van andere kwetsbare burgers vraagt een meer rechtvaardige behandeling van feestende jongeren om drie dingen: (1) een adequate interpretatie en representatie van hun behoeften; (2) de erkenning van feesten als vorm van zorg, en van het feest als zorgpraktijk; en (3) de erkenning van feesten als vorm van politiek engagement.