In deze scriptie wordt een theoretische- filosofische vergelijking gemaakt tussen William Connolly en Willem Schinkel. Hierin wordt onderzocht wat Schinkel’s kritiek op het integratiedenken is en hoe hij vanuit zijn kritiek een nieuw vocabulaire ontwikkelt om over integratie te praten. Schinkel stelt namelijk het gebruik van integratie gelijk aan geweld en racisme. Het werk van Connolly over pluralisering biedt een interessante aanvulling op de integratiekritiek van Schinkel. Connolly beschrijft dat de wereld steeds diverser wordt langs verschillende dimensies en dat onderlinge verschillen op basis van onder andere geloof, identiteit en gender steeds verder toenemen. Daarnaast wordt dit in een breder perspectief geplaatst van het wetenschappelijke debat over integratie en pluralisme. Het debat rond pluralisme en integratie laat zien dat de kracht van Connolly en Schinkel ligt in hun analyse en dat ze minder overtuigend zijn in de oplossingen die aangedragen worden. Deze scriptie biedt zo perspectieven op de uitdagingen van de multiculturele samenleving, waarom mensen zich bedreigd voelen door migratie in een wereld die steeds vreemder aanvoelt en hoe het huidig denken over integratie en de samenleving hier ten grondslag aan ligt. Het tegemoet treden van deze uitdagingen vraagt om een politiek van verschil stellen Connolly en Schinkel.