In deze singuliere case study is onderzocht hoe Katya, een alleenstaande moeder van drie kinderen de zorg voor anderen en voor zichzelf ervaart in de context van een zich uit het zorgdomein terugtrekkende overheid. Aan de hand van een fenomenologische methode (Finlay, analysis of the individual) is een narratief geschreven, waaruit Katya’s kernervaring afgeleid is. Het narratief illustreert dat verantwoordelijkheid en zelfopoffering wezenlijke kenmerken van zorgpraktijken zijn. Beide fenomenen zijn ingebed in een maatschappelijke context waarin zelfverantwoordelijkheid een centrale waarde is. Waar de overheid zich terugtrekt en op zorg bezuinigt, ervaart Katya de noodzaak het verlorene te compenseren ten koste van zichzelf. Hoewel zij feitelijk misschien niet gedwongen wordt tot zelfopoffering, ziet Katya geen andere mogelijkheid. Zij kan niet anders! Zelfopoffering bevestigt wie zij wil zijn en tast tegelijkertijd haar zelfwaardering aan.