Samenvatting
Inleiding: Al jarenlang heerst er onrust onder (Nederlandse) verpleegkundigen. Hun stemmen worden te weinig gehoord en de waardering voor het werk dat zij doen wordt niet als passend ervaren. Deze onrust gaat gepaard met een groot tekort aan verpleegkundigen. Verschillende onderzoeken hebben zich binnen ziekenhuissettingen gericht op het gebrek aan zeggenschap en verscheidene adviesrapporten dragen interventies aan welke zouden moeten bijdragen aan het verbeteren van de verpleegkundige positie en daarmee aan het behoud van zorgprofessionals. Echter, in deze onderzoeken en rapporten blijven de verpleegkundige stemmen nog steeds weinig gehoord. In dit onderzoek is gekeken naar hoe (sociale) waardering door verschillende verpleegkundigen precies wordt beleefd, welke betekenissen zij aan deze ervaringen geven en waar deze ervaringen overeenkomen of juist heel verschillend zijn. Tevens is auto-etnografisch onderzoek verricht naar de eigen ervaringen van de onderzoeker – zelf ook verpleegkundige. Hierna is gekeken hoe al deze ervaringen relateren aan zorgethische theorie, waarin aandacht is uitgegaan naar waardering van zorgen en zorgverleners.Hoofdvraag: Welke betekenissen verlenen verpleegkundigen aan de (sociale) waardering voor hun beroep zowel binnen zorgorganisaties als in de gehele samenleving en hoe relateren deze persoonlijke verhalen aan zorgethisch denken over waardering van zorgverleners?
Methode: Er is narratief onderzoek verricht waarbij vier verpleegkundigen zijn geïnterviewd. Aan de hand van deze interviews is door middel van reflecties ook auto-etnografisch onderzoek gedaan. De interviews zijn vervolgens geanalyseerd en tot persoonlijke narratieven omgevormd. Deze narratieven en de eigen reflecties zijn geanalyseerd op opvallende thema’s en vervolgens in verbinding gebracht met de zorgethische literatuur.
Bevindingen & conclusie: een belangrijk onderdeel van waardering is voor de verschillende verpleegkundigen dat zij zich gezien voelen voor wie zij zijn. Tevens is het voor hen van belang dat (van buitenaf) vertrouwen wordt gegeven in hun professionele kennis en kunde. Daarnaast zien zij graag dat ook voor hen gezorgd wordt, bijvoorbeeld in de vorm van passende arbeidsvoorwaarden. De wens is verder dat er een breder beeld gaat leven in de samenleving van wat het beroep behelst. De verpleegkundigen lopen er nu nog vaak tegenaan dat wat de samenleving denkt dat het vak inhoudt zelden overeenkomt met de daadwerkelijke inhoud van het beroep. Zorgethische theorie helpt om deze empirische bevindingen meer uit te diepen. Een gesprek tussen de empirie en theorie laat zien dat de brede kijk van Tronto op zorgen kan bijdragen aan het centraler stellen van zorgen in de samenleving. De opvatting van Van Heijst dat zorgen óók het kundig uitvoeren van vaktechnische handelen, maar daarnaast een menselijke interactie is waarbinnen gevoelens een plek mogen krijgen, lijkt het meest aan te sluiten bij de empirie. Het biedt ruimte voor gevoelens van waardering, maar heeft ook aandacht voor de professionele kant die in stereotype-beelden nog wel eens over het hoofd worden gezien.
| Datum prijs | 15 jul. 2021 |
|---|---|
| Originele taal | Dutch |
| Begeleider | Gustaaf F. Bos (Supervisor) |